بسم الله الرحمن الرحیم

اگر ما تمام هستی عالم را یک پازل بگیریم وفرض کنیم که من و تو

و تمام موجودات روی زمین هرکدام به لحاظ رتبه در جایی مخصوص از این پازل قرار گرقته ایم

و به هر کدام از ما وظیفه وتکلیفی داده شده که با عمل به آن وظایف باید آن سهم بندگی را ادا کنیم

تا جایمان در پازل خالی نمانذ وبا این پری به آن جایگاه مورد نظر وبه کمال برسیم .

حال اگر من به آن تکلیفی که به عهده ی من گذاشته شده عمل نکنم ،

سهم وجای من در پازل خالی می ماند و

در نتیجه هم حق خودم را ضایع کردم وهم حق دیگران را !

  ودر ازای این نافرمانی فردای قیامت باید عقوبت شوم . 

اما اگر من سر جای خودم بنشینم و با اطاعت حق ، سهم بندگی خودم را بردارم ،

هم به کل پازل وصل می شوم و به اتحاد در کل می رسم و هم فردای قیامت

درجنات النعیم  ودر باغهای بهشت در نعمت ابدی خواهم بود .

( پس لطف کن سر جای بندگی خودت بنشین و قطره ی وجودت را به دریا هدیه کن

تا تو هم دریا شوی ).